شاعرانی چون بدرشاکرالسیاب-نازک الملائکه-عبدالوهاب البیاتی وبلند الحیدری،با پایان یافتن جنگ جهانی دوم شکل جدیدی ازشعرسرایی رادرعراق پدید آوردند که بعدها به نام شعرنو یا"تفعیلیه" (نیمایی)،شهرت یافت.
ریشه این نوآوری درنیمه نخست قرن بیستم نهفته است.کسانی چون معروف الرصافی-صدقی الزهاوی-محسن الکاظمی-الصافی النجفی ومحمد مهدی الجواهری به نوآوری درمضامین شعری وهم روزگارساختن شعربامردم وآلام وآمال آنان دست زده بودند.
درواقع شاعران عراقی جریانی ازمثلث نوگرایی شعراعراب راراه انداختند که تابه امروزبهترین وپیشروترین جریان شعری مدرن عرب به شمارمی آید.
از"مظفرالنواب" شاعرعراقی شعرکوتاهی می خوانیم که ازمنظومه"عبدالله تروریست"اتخاب شده است.
شب وعبدالله خویشاوندند
عرق سردوآتش وغم روزگار
وعبدالله خویشاوندند
بهترین پاروساز
اماقایقی ندارد!
عبدالله تورادوست دارم
که به خشم رسیده ای
وبرخویش هم خشم گرفته ای.
تفنگ تو
کنفرانس سرانش را
برگزار می کند.
-به تنهایی-