اطلــــس دنـیا ترانه ای از فرزانه شیدا

اطلــــس دنـیا

 دل مـــن خســــته  از  این..... روزای   پر رنـگ  و     ریـاست

خستـه  از  بازیــچه   بودن    ...  تـوی    دسـت    آدمـا ســت

 یعنـــی تو  اطلــــس  دنـیا    ....   جـائـی   پیـــدا    نمــیشـه

 کـــه   دل    آدمــاشـــــم   .... مثــله دل پاک  خــداست؟؟!!

 هــمه جا رفـتم و هـر  جـا  ....  یه   جـوری  دلـم   شـکسـت

 هـنوزم  هـیچ ن میــــدونــم  ....  دل ء مــن مالء  کجاســت!

 یه   جــائی  باید   باشـــه     ... تــوُ  دنــیا ء  مال  ء دل   ء من

 اونــجائی   که  قــلب  مـن   ...   با   روزگارش    همصداسـت

 اونـــجائی  که دل بتــونـ          ...     کـــمی   آروم    بــــگیره

  اونجا  که   کلام  ء   دلــها       ....     با کلامــم آشنــــاســـت

 انـــگاری  دنــیای  مـــن     ...   جدای     دنیـای   همـه  است

 آخــه این "غـــریبه"  بودن   ....  خالی از     لطف  و  صفاست

 اونجا که ....حـــرف  مـــحبت   .... یه  کـــلام  ء  تازه   نیست   

 اونــجائی   کــه    عاشــقی   ...  مخصوص قلب ء آدماســت! 

 همــه ء عـــمرم تلف   شد    ...   پــی ایــن شـــهر غـــریـــب 

"امــا   من  هر جـا  میگــرد         نــــمیدونم   که   کجاست"!!

سروده فــرزانه شیـــدا