کی میـگه سیزده بده؟؟؟سیزده خط خوب برای زندگی

 

کی میـگه سیزده بده؟؟؟

 

سیزده خط  خوب برای زندگی

 

دوستت دارم ، نه به خاطر شخصیت تو ،

 

 بلکه به خاطر شخصیتی که من در هنگام

 

با تو بودن پیدا می کنم.

هیچ کس لیاقت اشکهای تو را ندارد

 

و کسی که چنین ارزشی دارد باعث اشک ریختن تو

 

نمی شود.

اگر کسی تو را آن طور که می خواهی

 

دوست ندارد ، به این معنی نیست که تو را

 

 با تمام وجودش دوست ندارد.

 

دوست واقعی کسی است که دستهای تو را بگیرد

 

ولی قلب تو را لمس کند .

 

بدترین شکل دلتنگی برای کسی آن است که

 

در کنار او باشی و بدانی که

 

هرگز به او نخواهی رسید .

 

هرگز لبخند را ترک نکن ‚ حتی وقتی ناراحتی

 

 چون هر کس امکان دارد عاشق لبخند تو شود.

 

تو ممکن است در تمام دنیا فقط یک نفر باشی ،

 

 ولی برای بعضی افراد تمام دنیا هستی.

 

هرگز وقتت را با کسی که حاضر نیست وقتش

 

را با تو بگذراند ، نگذران .

 

شاید خدا خواسته است که ابتدا بسیاری

 

افراد نامناسب را بشناسی و سپس شخص مناسب را

 

، به این ترتیب. وقتی او را یافتی بهتر

 

 می توانی شکرگزار باشی.

 

به چیزی که گذشت غم مخور ،

 

 به آن چه پس از آن آمد لبخند بزن .

 

همیشه افرادی هستند که تو را می آزارند ،

 

با این حال همواره به دیگران اعتماد کن

 

 و فقط مواظب باش که به کسی که تو

 

را آزرده ، دوباره اعتماد نکنی.

 

خود را به فرد بهتری تبدیل کن و مطمئن باش

 

که خود را می شناسی قبل از آنکه شخص دیگری

 

 را بشناسی و انتظار داشته باشی او تو را

 

 بشناسد .

 

زیاده از حد خود را تحت فشار نگذار ،

 

 بهترین چیزها در زمانی اتفاق می افتد

 

که انتظارش را نداری .

گابریل گارسیا مارکز

 

(*فلک جان!!!**) -شعری از فرزانه شیدا

 

(*فلک جان!!!**)

 

 

 فـــلک!!ای آنکه  ســرتا پا  ز رازی

 

 

 به چـه چـیز خودت اینــگونه نــازی؟!

 

 

 چـــرا با   این  ؛؛ نقاب ء  زنــدگانی؛؛

 

 

گـــرفتی جــان   انـــسان را    ببــازی

 

 

بدلــها   مـــرگ   را   اهــدا    نمــائی

  

 

هــزاران  ســـینه  را درغــم   گُدازی!!!

 

 

 فـــلک! ای قــاتـل   جـان های  مــردم

  

 

بـرای  کُشـتـنت ،  داری    جـــوازی؟!!

 

 

تـو  آنکــس  را  که  میـخواهد    بمـیرد

 

 

ز مــرگــش   دائـــما  د راحــــترازی!!!

 

 

ولـی آنــرا  را که   دارد  شـــوق بـودن

 

 

نــدادی   هــرگــز  اینــسان  امــتیازی!

 

 

کٍـــشد هـرکـس ، تــنی افــتان وخــیزان

 

 

به پیــچی،  در خـمی ، شــیبی ، فرازی

 

 

 ونــامـــش  را گـــذارد ؛؛ زنــدگانـــی ؛؛

 

 

چـه میــماند زآن ؟! جــز جــان ببــازی؟!!

 

 

نمـــی خــواهم  خــدا  در  ســـرنوشــتم

 

 

ببـــخشد  بر   دلـــم   عـــمر ء   درازی

 

 

هـمین  حــد هم  بــسی  ما  را زیاد  است

  

 

نــدارم  مـن   به   غــمهایــت    نیــازی!!!

 

 

خـــدا   شــاید که   شــوخیــش   گرفته

 

 

که ایـن  سـان آدمـی را داده  بـــازی!!!

  

 

مرا مـهمان تو کــرده!!!  چـه ظلمی!!!!

 

 

تُووُ  روی  خـوش  ُُوُ  مـهمان نوازی!!!!

 

 

تو  برســـرکـــش  دلء  ناســــازگارم

 

 

عـذابی،غـصه ای، ســوزی، گــدازی!!!

 

 

ولــی با  صد   تاســـف با  تو  گـــویم

 

 

که  بایــد   مــدتی بــا  مــن بــسازی!!!

 

 

فــلک جــانم !!!  تـــو خوابــش ببیــنی

 

 

که بتـــوانی مــرا افــسرده ســــازی !!!

 

 

عـزیزم پنــبه از گـوش ات ،بــرون کن

 

 

که آهــستـه بــگویــم   با  تــو  رازی:

 

 

بــــرای  راحــــتی  از  شــّر   شــــیدا

 

 

برو  بنشـــین   بـــروی  جـانــمازی!!!

 

 

دعـا کن روزو شــب برعــرش یزدان

 

 

ز ؛ شـــیدا ؛ قـلب خود آسـوده  سازی

 

 

وگرنه  تا  که   هســتم   د رجــهانـت

 

 

به  پیـــچ  ؛؛جــاده ء  تـند  هــرازی؛؛

 

 

زفـکرت جان من این را بُــرون کـــن

  

 

که میرقصم به هرآهنگ و ســازی!!!!

 

 

تاســـف میـخورم  بر حـــال  و روزت

 

 

چـــو  باید مـــدتی  با مـــن بـــــسازی!!!

 

 

فـــرزانـه شـــیدا

 

۲/۱۱/۱۳۶۲ یکشنبه بهمن ماه

 

 

بازنویسی : بهمن ماه ۱۳۸۶