ترانه ای از ایر ج جنتی عطائی

 

 

آهنگساز و تنظیم کننده : زنده یاد بابک بیات

ترانه سرا : ایرج جنتی عطائی

 

خسته نشو "هاتف"

 

اون که به من تو زندگی غصه میده   تو     هستی

اون که برای موندنت جون میکنه من هستم

اون که به من قدرت زندگی   میده تو هستی

اون که برای عشق تو    پر میزنه من هستم

خسته نشو   خسته نشو از این روزای خسته

 

دربدری   تموم    میشه      با این تن شکسته

عزیز   بی پناه   من    بذار تو سر رو دستام

نمیتونه   گریه  هاتو      ببینه      قلب تنهام

بگو   برات   چکار کنه   قلب من   شکسته

حالا که   پلهای   سفر تو  رودخونه نشسته

خسته نشو   خسته نشو از این روزای خسته

دربدری   تموم میشه    با این     تن شکسته

فرصت    عاشقی داره   تو قلب   ما  میمیره

اون که اسیر عشق نشه قلبش و مرگ  میگیره

من که   هنوز نمیتونم   دل بسپارم   به  رفتن

بذار  که  خون عشق   تو   بریزه تو  رگ من

خسته نشو   خسته نشو   از این روزای خسته

دربدری   تموم میشه   با این       تن   شکسته

 

  باغ گلها

وبلا ترانه های بیدار:

http://nabmusic.blogfa.com/cat-35.aspx

احساس -شعری از فرزانه شیدا

                                                            احساس

  اگر توانست فر یاد زند فر یاد زد 

              اگر چشمانش خواست بگرید، گر یست

                                     در آینه چو خود را دید

    گر لب تمایل به لبخند داشت لبخندی زد 

             چو خواست دیده از خویش بر گیرد برگرفت

      اما نمی توان گفت اسیر نفس خویش بود

                       که اسیران نفس بازیگران شیطانند و شادمان

                  او اما اسیر احساس بود و غمگین !!!!

                     گویند فرمان اشک و خنده ز ادراک ذهنی ست

                                            و دل بازیگر نقشی   باور ندارم اینرا

                که دلشکستگی را

                                            دل بود که احساس کرد

                ذهن باور کرد  و چشم گریست

                                          آندم که دل گفت : بمان  ...مرو

      ذهن گفت : برو گر برو غمگین  نخواهی شد

                        و رفتی و دریافتی که غمگین تری

     آندم دل بود که گفت : غمگینم

                                                 نمیدانم شاید باید شاعر بود

    یا در احسـاس آزاده.....  تا فرمان دل

                                                       فرمان تو باشد!!

      اما میدانم آنجا که ذهن ....... فرمان دهد

                                                             احسـاس زنـدانی ست

                                        و زندانی٫‌  در همه جا زندانی ست

               چه در اسارت عقل.......   چه در میان دیواری

                  من این میدانم ...... که با دل از ورای دیوار

   از مرز آسمان ا  ز لابلای ابـر

   و حتی ار آتش خورشید ......  میتوان گذشت

                     آنگاه که عقل میگوید ترا

                                                        راه گذری از دیوار نیست

                    به خورشید نمی توان نزدیک شد

                                                     بی پرو بال نمی توان پریــد!

    اسیــر نفــس نبوده ام هـرگـز

                                   اسیــراحسـاسـم!!!

  که مرا همه جا بـرد

              گریانـم کـرد..  خنـدانم کـرد...   ایــمانم داد

                 مهـر خـداونـد را بر من بخشیـد

                                                    خـوارم کـرد.....  بلنــدم کـرد

 هـر چـه بود.... هـرگز ازا حســاسـم

                                                                       نرنجیــدم

   هـرگـز بر او نخنـدیدم

    و هـرگـز از او....   جــدا نگـردیـدم

                     چــرا کـه خــدایـم را .... بــر  مــن بخشیــد

  کـه بیـــش از تمـامـی.....  آنان کـه بایــد  یـارم بـــود!

 تهیه وتنظیم:                   اشعار   فـرزانه شــیدا

               .شیواااااماهیچ www.mahich.blogfa.com