مرز بودن
چای دم کرده
شعر و ادبیات -شاعرانه ها -متنوع از همه جا از همه چیزچای دم کرده
شعر و ادبیات -شاعرانه ها -متنوع از همه جا از همه چیزمرز بودن ..ا!!! از فرزانه شیدا-ف.شیدا
وقتی رسالت انسانی خود را می نگریم
به هیچ چیز نمیرسیم ، جز قانون انسانیت !!!
جدا از مرزهای اجتماعی /فرهنگی/ دینی
یا رنگ پوست و تفاوت زبانها!!!
ودر اینجاست که یگانگی آغاز میگردد
وتفاوتها کمرنگ گشته وهمبستگی های انسانی راه میگشاید
جدا از تمامی مرزهائی که آدمی برخود خویش نهاده است
و گاه به حکم معنویت خویش دیگری را نیز
بر دار می کشد!
امید روزی رسالت انسانی ما به نحو احسن انجام گیرد
تا تنها بیک نگاه یکدیگر را ببینم:من انسانم تو انسانی!!!
*****
افسوس که از قصه های دیروز
خاطره و حسرتی بیش
برجا نمانده است
کنون اما...
" دیروزها " برای امروز قصه میگویند
وامروز... فریاد ما ...
" فردا " را به تکانی سخت
خواهد انداخت..
آندم من کجای قصه خواهم بود
...تو درکجا؟!
آنروز ایا هستی من
این فانی روزگار بشری را
باز زندگی میکند؟!
یا فرتوتی زمان ودل
باز درکنج متروک قصه های دیروز
آه می کشد در تصویر دوباره ی خاطره ها
اما میدانم
فردا در تکانی سخت
خواهد لرزید
آندم که قلبها
لرزش واقعی خویش آغاز کنند
وزلزله احساسها
جهانی را... در آشوب
بودن خویش
لرزان قلبهائی سازد
که ماهیت بودن خویش را
باز پس میخواهند
تا دوباره اصالت خویش باز یابند
در فریادی که به قدرت خواهد گفت:
""" من اشرف مخلوقاتم """
مرزهایم ، مرزانسانیتی ست
که رسالت خویش را
آغاز نموده است!
قانون من
مرزی جز انسانیت نمی شناسد
و بیراهه های مصوّبه و تبصره ها
بیک کلام بیشتر ختم نمیگردد
"" من انسانم!!!""
از : فـرزانه شــیدا
Farzaneh Sheida
سه شنبه 3 اردیبهشت 1387
فصل شکفتن واژ ه ها/ سروده ف.شیدا
فصل شکفتن واژ ه ها:
در کُنج شهر
سرگردان واژه های تردید
در عبور تند چرخ ها وگاه ها
چه سرگردانند!!!
ای همکلام عشق
برای باغچه از فصل روئیدن بگو
در شهر جز
دود ونگاه های مانده بر خاک
هیچ نمانده است...
وکودکان توپهای رنگی خویش را
در پستوی خانه
فراموش کرده اند!!!
بازی بودن وزندگی را
در چرخهای گذران وگامهای تند می بینم
که از عشق هیچ نمیداند...
وجز عقربه های ساعت
نگران هیچ چیز نیست
واژه هایم... دردمند سخن
باز مانده اند!!
وصدای "آه" در هیاهوی چرخها
با خاک یکی میشود!
واژه هایم را به دانه های بهار می بخشم
که شکفتن را آغازی داشته باشد
درفصل جوانه ها!
آنگه که
چتر ها باران را انتظار می کشند
وآه... دیده ها اشک را!!!
بامن بگو...
فصل رویش دل در کجاست !؟
از: فـــرزانه شـــیدا
دوم اردیبهشت
1387/02/02