چای دم کرده
شعر و ادبیات -شاعرانه ها -متنوع از همه جا از همه چیزچای دم کرده
شعر و ادبیات -شاعرانه ها -متنوع از همه جا از همه چیزطوفان(غم عشق)سروده ای از : فــرزانه شــیدا
طوفان(غم عشق)
سرشک پر غمی در سینه ماست
زآن قلب غمینم همچو دریاست
زموج غصه ها آرامشم نیست
چو طوفان غمی در سینه ماست
تو رفتی ُو در این طوفان غمها
درون سینه ام ، همواره غوغاست
شب ُو تنهائی ُو هجران ! خدایا!
دراین شب بی تو این تنها چه تنهاست
درون پیچک بی تابی دل
نگه کن ، بیقراری یاور ماست
فغان یارا که رفتی وخزانی
بباغ عشق ما ،غم را شکوفاست
چه حالم اندرین هجر خزان بار
چو وقت ریزش اشک دل ماست
چو بلبل در خزان شوریده حالم
که بی تو آرمیدن، وهم و رویاست
ولی حتی دراین هجران جانسوز
غم هجر ترا خوردن چه زیباست!
سه شنبه ۳۰ آبانماه۱۳۶۷
از : فــرزانه شــیدا
شیدا / عاقل - فرزانه / دیوانه
از: دیو +انه ، ادات نسبت . (یادداشت مولف ). مانند دیو.
همچون دیو. در اصل بیای مجهول بوده بمعنی کسی
که منسوب و مشابه دیوان باشد در صدور حرکات ناملائم
و در آخر این لفظ که «هاء» مختفی است برای نسبت
و مشابهت باشد. (غیاث ). منسوب به دیو و جن ،
ضد فرزانه که منسوب بعقل و حکمت است . (از آنندراج ).
مقابل فرزانه و عاقل . مخبول . مخبط. تباه خرد:
کز این شاه دیوانه و تیزمغز
نه گفتار نیکو نه کردار نغز.
فردوسی .
تو نوذرنژادی نه بیگانه ای
پدر تند بود و تو دیوانه ای .
فردوسی .
هشیوار دیوانه خواند ورا
همان خویش بیگانه خواند ورا.
فردوسی .
فرزانه ای برفت و ز رفتنش هر زیان
دیوانه ای بماند و ز ماندنش هیچ سود.
لبیبی .
گفت نقاش چونکه نشناسم
که نه دیوانه و نه فرناسم .
عنصری .
کجا دیوانه ای باشد به هر باب
که نز آتش بپرهیزد نه از آب .
(ویس و رامین ).
گفت سیرخورده گرسنه را مست و دیوانه پندارد گناه ما راست که بر این صبر میکنیم . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 323).
گر همه خلق بدین اندر دیوانه شدند
ای پسر خویشتن خویش تو دیوانه مساز.
ناصرخسرو.
بقدر عقل هر کس گوی با وی
اگراهلی مده دیوانه را می .
ناصرخسرو.
آنکه گوید های و هوی و پای کوبد هر زمان
آن بحق دیوانه ای باشد مخوان آن را طرب .
ناصرخسرو.
گر بخندند گروهی که ندارند خرد
تو چو دیوانه بخنده دگران نیز مخند.
ناصرخسرو.
بره نیارد دیوانه را مگر زنجیر.
امیر معزی .
میان انجمن نا گفتنی بسیار میماند
من دیوانه را تنها برید آخر بدیوانش .
خاقانی .
دل رمیده و شوق بهانه خود دارم
که دیده است دو دیوانه را به یک زنجیر.
خاقانی .
آن یکی دیوانه چون اورا بدید
کو در آن تعجیل بی خود می دوید.
عطار.
واستان از دست دیوانه سلاح
تا ز تو راضی شود عدل وصلاح .
مولوی .
چنین گفت دیوانه هوشیار
چو دیدش پسر روز دیگر سوار.
سعدی .
-امثال :
اگر دیوانه ای خود را از بام بینداز .
حرف راست را ز دیوانه شنو . (جامعالتمثیل ).
دماغم ز میخانه بوئی شنید
حذر کن که دیوانه هوئی شنید.
؟
دیوانه بکار خویشتن هشیار است .
دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید .
دیوانه را مپرس که از ماه چند شد .
قاسمی تونی .
دیوانه را هوئی بس است .
دیوانه همان به که بود اندر بند .
عاقل مباش تاغم دیوانگان خوری
دیوانه باش تا غم تو عاقلان خورند .
؟
من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه .
مولوی .
هرگز سر دیوانه نگردید سپید .
-سگ دیوانه ; سگ هار: باب ششم در عمل معجونهای بزرگ: تریاق فاروق از گزیدن افعی و گزیدن همه انواع ماران و از زخم کژدم و از گزیدن رتیلا و سگ دیوانه خلاص دهد. (ذخیره خوارزمشاهی ). و کسی را که سگ دیوانه گزیده باشد یک مثقال ... دهند. (ذخیره خوارزمشاهی ).
سگدیوانه شد مگر آهن
که همه ساق من فگار کند.
خاقانی .
تو غافل و سپهر کشنده رقیب تو
فرزانه خفته و سگ دیوانه پاسبان .
خاقانی .
آری چو فتنه عید کند شیفته شود
دیوانه هوا ز هلال معنبرش .
خاقانی .
-دیوانه چیزی بودن ; کنایه از طالب و عاشق چیزی بودن . (از آنندراج ).
-دیوانه کسی بودن ; عاشق بیقرار وی بودن .
